Witamy w Samaria I

Nasze drogi ratunkowe do zachodniej, południowej i wschodniej Polski…

Nasza droga ratowania koni z transportów śmierci rozpoczęła się w 1994 roku, kiedy to wyruszyliśmy na zachodnią granicę Polski, aby z pomocą granicznych lekarzy weterynarii skutecznie doprowadzić do uwolnienia poranionych koni, które nie nadawały się już do transportu.

Dzięki pomocy naszych przyjaciół z Pro Animale w ciągu czterech lat Fallada, Spartakus i Sussita-kumi stały się pierwszymi „wyspami ratunkowymi“.

Kiedy w 1998 r., ze względu na zaostrzone przepisy unijne, większość transportów śmierci ze względu na koszty miała jechać osławioną wschodnią trasą przez Europę, wyruszyliśmy także na południe Polski, by przy pomocy granicznych lekarzy weterynarii w Zebrzydowicach, największej wówczas w Europie stacji granicznej dla transportów zwierząt rzeźnych, móc w podobny sposób wykupić z transportów ranne konie.

Dzięki pomocy wyjątkowego przyjaciela powstały tu schroniska Samaria I i Samaria II.

Ta możliwość ratunku została tragicznie przerwana, gdy 1 maja 2004 r. otwarto drzwi do ekspansji na wschód i zniesiono kontrole graniczne.

W tym czasie napisaliśmy memorandum i osobiście przedstawiliśmy je w Ministerstwie w Warszawie – ale także przedłożyliśmy je na najwyższym szczeblu w UE – niestety bez powodzenia!

Wtedy, w sierpniu 2004 roku, nie pozostało nam nic innego, jak wyruszyć do Bodzentyna we wschodniej Polsce, największego ośrodka przeładunkowego zwierząt rzeźnych – miejsca, gdzie zaczynają się galery śmierci. Ponownie, dzięki pomocy naszych przyjaciół z Pro Animale, udało nam się otworzyć kolejne małe schronisko „Stajnia Nadzieji“ w okolicach Bodzentyna. W 2008 roku zdecydowaliśmy się przenieść wszystkie nasze zwierzęta z „Stajni Nadzieji“ do Samarii I i Samarii II.